Na het Franse Thales en het Zweedse Saab een paar weken geleden, en het Britse BAE Systems een paar maanden geleden, is het nu de beurt aan het Italiaanse Leonardo - het voormalige Finmeccanica - om de Europese portefeuille van MarketScreener te vervoegen

Leonardo, dat naast andere joint-ventures een kwart van MBDA en een vijfde van het Eurofighter-consortium in handen heeft, brengt heel wat militair materieel op de markt, van helikopters tot raketten en een reeks jachtvliegtuigen. Het is nu van plan zijn aanbod op het gebied van elektronica en cyberdefensie te versterken, domeinen waarin rivalen zoals Thales en BAE aanzienlijk beter presteren.

Grafiek Leonardo S.p.A.

Ondanks een recent mega-contract met Koeweit voor de levering van 28 Eurofighter-jachtvliegtuigen van het multiroltype, heeft de groep besloten zijn ontwikkelingsstrategie toe te spitsen op zijn drie belangrijkste markten: het het Verenigd Koninkrijk, Italië en Duitsland.

Met name de verwerving van een belang van 25 % in sensorenfabrikant Hensoldt moet als springplank dienen om zijn aanwezigheid in de herlevende defensiesector aan de andere kant van de Rijn nieuw leven in te blazen. Door de gebeurtenissen in het oosten zal de Bundeswehr de komende jaren zonder twijfel een belangrijke opdrachtgever worden. Na decennia van onderinvestering is de opbouw van capaciteit aangeduid als nationale prioriteit.

Ook Leonardo kende een paar verloren decennia. De meest recente periode werd gekenmerkt door een aanhoudende economische crisis en een pijnlijke maar slimme herstructurering door de vorige CEO, Mauro Moretti.

Die was dan ook erg nodig: de spoorwegactiviteiten werden afgestoten, de rommelige en synergieonvriendelijke defensieportefeuille werd opgeschoond, de financiële situatie gesaneerd en de reputatie van het bedrijf in ere hersteld na een reeks corruptie- een acquisitieschandelen die alleen maar waarde hebben vernietigd.

Het ergste lijkt nu achter de rug, en de littekens van de rampzalige periode 2011-2014, toen 4 miljard EUR aan gecumuleerde verliezen werd geboekt, behoren nu voorgoed tot het verleden. De groep is nu weer op de been en wil een leidende rol spelen bij de consolidatie van de sector in Europa. 

De operationele marges zijn verbeterd en de rentelast daalde aanzienlijk als gevolg van een reeks tijdige herfinancieringen in een klimaat van zeer lage rentevoeten. Er zij op gewezen dat de herstructurering is doorgevoerd zonder kapitaalverhoging. Dat zou zeker een groot verwaterend effect hebben gehad, of de schuldgraad hebben vergroot.

De groep is ook aan het einde gekomen van een lange investeringscyclus: dit zal de cashflow verbeteren en mogelijk de weg vrijmaken voor een dividendverhoging of voor verdere externe groei, of beide.

(Er zij op gewezen dat een vergelijking van de boekhoudkundige resultaten met de kasstromen buitengewoon complex is wegens de grote schommelingen in het werkkapitaal, die het gevolg zijn van de aanleg van voorraden en van gevolgbetalingen.)

Deze verbeteringen betekenen echter nog niet dat Leonardo of de Europese collega's ooit in staat zullen zijn om even spectaculaire marges en rendementen op kapitaal te realiseren als de Amerikaanse defensiegroepen, zoals Lockheed, Raytheon of General Dynamics.

Deze laatste profiteren ook van het enorme commerciële kader van de NAVO, waarbij voor de bescherming van Uncle Sam gegarandeerde bestellingen naar de Amerikaanse wapenproducenten stromen.  Duitsland, dat onlangs heeft aangekondigd dat het voor de vernieuwing van zijn luchtmacht de voorkeur geeft aan de F-35 boven de Eurofighter, levert hiervan een nieuw treffend bewijs.

Het blijft een feit dat de Italiaanse groep er alles bij te winnen heeft dat de ambities van een gemeenschappelijke defensie in Europa eindelijk werkelijkheid worden, al was het maar gedeeltelijk. In dit opzicht zal de inval in Oekraïne ongetwijfeld de elektrische schok zijn geweest die het "oude continent" nodig had om eindelijk het heft in eigen handen te nemen.

Minder leuk is dat Leonardo lang te lijden heeft gehad van buitensporige inmenging van de Italiaanse regering, net zoals dat ook bij voorganger Finmeccanica het geval is geweest. De staat heeft immers nog steeds 30 % van de aandelen van het concern in handen en heeft nog steeds de vervelende gewoonte om zelf de directeurs van de nationale industriële vlaggenschepen te benoemen.

Het minste wat hierover gezegd kan worden is dat de huidige CEO, Alessandro Profumo, die in 2010 UniCredit oneervol verliet, de aandeelhouders van Leonardo niet helemaal voor zich heeft gewonnen...

Deze laatsten hebben zich al te vaak gedegradeerd gevoeld tot toeschouwers, in een groep waar politieke en commerciële belangen voortdurend met elkaar verweven zijn. Ongetwijfeld zouden zij een moderner en transparanter bestuur toejuichen. 

Ook de schuldenlast blijft hoog en het exportsucces van de Eurofighter is een gemengd plaatje. Dergelijke elementen vertroebelen het beeld enigszins, ondanks de opmerkelijke vooruitgang die hierboven is beschreven.

Analisten die de groep volgen - MarketScreener volgt zoals bekend in real-time wat er onder hen leeft - stellen dat het bedrijf met zijn nieuwe strategische richting, de aantrekkelijke vooruitzichten in Europa en een mooigevuld orderboek zijn huidige waardering niet echt verdient: slechts 7 keer de verwachte winst van volgend jaar. 

MarketScreener volgt die redenering en voegde het aandeel toe aan zijn Europese portefeuille, trouw aan zijn strategie die fundamentele criteria combineert met momentum.