Hoewel de omstandigheden daar fluctueren, blijft Iberdrola ze met flair overtreffen. In zijn hernieuwbare segment, waar de groep al 45GW aan capaciteit onderhoudt, voornamelijk in windenergie, gaat alles nog steeds goed: de rendementen op investeringen zijn duidelijk positief en het terugtrekken van grote Europese concurrenten zoals Shell, BP en Orsted biedt nieuwe perspectieven.

Zie in dat verband Orsted A/S: Equinor betreedt het toneel op het dieptepunt en Shell plc: vaarwel politieke correctheid.

In zijn netwerksegment, dat de kern van zijn uitbreidingsstrategie vormt, blijft de Spanjaard offensief. Deze zomer rondde de groep de overname van het Britse North West af, onder de neus van Engie. De transactie versterkt de positie van Iberdrola in het Verenigd Koninkrijk, aangezien het al eigenaar was van het Schotse Scottish Power.

De uitstekende reputatie van Iberdrola op de energiemarkten — de leidinggevenden van TotalEnergies, die doorgaans niet snel complimenten uitdelen, zijn de eersten om dit te benadrukken — strekt zich ook uit tot de financiële markten en beleggers: de groep heeft zijn aandeelhouders een totaal rendement verzekerd dat ver boven dat van zijn Europese en zelfs zijn beste Noord-Amerikaanse tegenhangers ligt.

Over vijftien jaar, met een opmerkelijke consistentie, als een metronoom zeg maar, zijn zowel de winst als het dividend per aandeel jaarlijks met respectievelijk 6 % en 7 % gegroeid. Dat is beter dan TotalEnergies, die toch niet slecht presteert, en onvergelijkbaar beter dan de matige economische prestaties van een Enel, of de ronduit rampzalige van een Engie. Het gezegd: deze laatste is niet altijd meester over haar eigen lot.

De toekomst van Iberdrola ligt in het beheer van netwerken, zijn segment dat de beste langetermijnzichtbaarheid biedt. Dit segment zal jaarlijks tweederde van de investeringen absorberen, met prioriteit voor de Noord-Amerikaanse markt, die winstgevender maar zeer moeilijk toegankelijk is. Dit blijkt uit de eerder dit jaar mislukte overname van PNM Resources, hoewel de groep half en half laat doorschemeren dat dit slechts een stap terug was om beter te springen.

Tegelijkertijd blijft vier vijfde van de investeringen gericht op ontwikkelde en gereguleerde markten. De smaak voor risico blijft, zoals we zien, beperkt bij de Spanjaard. Hetzelfde geldt uiteraard voor de balans, met een nettoschuld die niet hoger mag zijn dan 3,5 keer de operationele winst voor investeringen, of ebitda.

Het hernieuwbare segment, gedwongen door de conjunctuur en verzadiging van de grote bassins, lijkt op de achtergrond te raken in de nieuwe strategische richtingen, met in de pijplijn 9 GW extra capaciteit in de komende drie jaar. Goed geïntegreerd in bijna de hele toeleveringsketen van windenergie — een essentiële parameter om te hopen projecten daar rendabel te maken — engageert Iberdrola zich hier alleen met de steun van externe financieringen die zijn risico aanzienlijk verdunnen.

De groep verwacht in 2026 een kasstroom van 18 miljard euro te genereren, waarvan 12 miljard euro aan geplande investeringen kan worden afgetrokken om een geschatte vrije cashflow van 6 miljard euro te verkrijgen, en een dividenduitkering aan aandeelhouders van 3,8 miljard euro — wat voor een investeerder die op het huidige moment instapt, een verwacht rendement van 4,4 % oplevert.

Dit zou helemaal passen in de beheersstrategie van de groep, die erop gericht is tweederde van zijn operationele kasstroom te investeren en een goed vijfde daarvan aan zijn aandeelhouders uit te keren.