De Canadese regulator heeft namelijk het tariefbeleid van het concern voor de komende vijf jaar goedgekeurd. Dit zou een opmerkelijke stabiliteit van de kasstromen voor die periode moeten waarborgen.

Het netwerk van Enbridge is veruit het meest uitgebreide en het meest dichte om de productiebekkens van West-Canada te verbinden met het midwesten en de oostelijke regio's van het Amerikaanse continent.

Deze strategische infrastructuur is onvervangbaar en niet-reproduceerbaar, en vult die van TC Energy aan, die rechtstreeks van Canada naar het zuiden loopt, en die van het Trans Mountain-project, dat Brits-Columbia bedient.

Met de opkomst van vloeibaar aardgas die nieuwe exportmogelijkheden opent en een structurele stijging van de koolwaterstofproductie in Canada — ondanks de tegenwerking van de regering Trudeau — beloven de komende jaren voorspoedig te zijn.

Deze ontwikkelingen komen op een goed moment voor Enbridge, dat een decennium afrondt waarin het 70 miljard dollar heeft geïnvesteerd in zijn infrastructuur. Deze investeringen hebben geleid tot een verviervoudiging van de jaarlijkse kasstroom van de groep.

De winst per aandeel daarentegen heeft sinds jaren de neiging te stagneren. Het hoge uitkeringspercentage heeft de groep bovendien gedwongen zijn schuldenlast aanzienlijk te verhogen.

Ondanks de beperkte manoeuvreerruimte die deze financiële hefboom biedt, is het rendement van 7,5 % aantrekkelijk in een context van een rendement van 10 % van Amerikaans staatspapier op 10 jaar. Een renteverlaging zou dat nog aantrekkelijker maken.

Daarentegen zou een renteverhoging, veroorzaakt door een strenger monetair beleid — bijvoorbeeld gemotiveerd door aanhoudende inflatie — leiden tot een sterke compressie van de waardering.