Het Duitse conglomeraat publiceerde gisteren zijn financiële resultaten voor het jaar 2023. Wat opvalt: de operationele winst is geraakt door een spectaculaire afschrijving van activa ter waarde van 7 miljard euro; de cashflow blijft positief; en er is voor 16 miljard euro aan schulden herfinancierd onder acceptabele voorwaarden.

Zoals al enkele maanden geleden in deze rubriek besproken, bevindt Bayer zich midden in een reorganisatie. Deze processen lijken op zware chirurgische ingrepen – de patiënt ziet er tijdens de operatie niet goed uit, maar de ingreep is noodzakelijk om hoop op herstel te behouden. Het snijden in het heilige dividend, hoewel door de markt afgestraft, is een rationele keuze die in deze richting gaat; het zou verbazing wekken als aandeelhouders dit niet hadden zien aankomen.

Verder zijn er de komende maanden geen veranderingen in de bedrijfsstructuur te verwachten: ondanks de druk van sommige activisten waarschuwt CEO Bill Anderson dat "structurele veranderingen", hoewel nog steeds een optie, "niet voor nu" zijn. Duidelijke woorden die de vraag beantwoordden die op ieders lippen brandde.

Desalniettemin is het moeilijk te zien welke speelruimte de groep nog heeft. Zijn farmaceutische segment moet zichzelf dringend heruitvinden, onder meer omdat de patenten van zijn twee blockbusters Xarelto en Eylea over twee jaar verstrijken. Anderson, voorheen bij Roche, is ongetwijfeld de man voor de klus; maar gezien de schuldenlast van Bayer kan hij een strategie van fusies en acquisities niet voortzetten zonder nieuwe middelen.

Hoe dan ook zou die strategie veel risico inhouden. Daarnaast vertroebelt het verzet van de vakbonden tegen de verkoop van de consumentengezondheidsactiviteiten de vooruitzichten, bovenop de groeistagnatie die het al tien jaar ondervindt. Dit alles heeft ertoe geleid dat Bill Anderson geen blad voor de mond nam toen hij de groep "diep gewond" noemde.

Een ander aanhoudend probleem zijn natuurlijk de rechtszaken in de Verenigde Staten met betrekking tot glyfosaat. De onzekerheid hierover is helaas nog steeds maximaal. Bayer had onder zijn vorige leiding in 2020 een algehele schikking moeten tekenen. In plaats daarvan is het bedrijf in de VS een procedure per deelstaat aangegaan, wat zich nu tegen het bedrijf dreigt te keren.

Het moet echter gezegd dat het bedrijf 6 miljard euro heeft gereserveerd om de strijd aan te gaan. Toegevoegd aan de reeds uitgegeven 11 miljard euro in 2020, lijkt het concern hier een vrij stevig veiligheidsnet te behouden. Hoe dan ook, hoe sneller deze kwestie wordt afgehandeld, des te sneller kan Bayer zich opnieuw richten op de heruitvinding van zijn farmasegment.

Vooralsnog heeft Bill Anderson de meest dringende zaken aangepakt. Het snijden in het dividend en het opschorten van bonussen heeft 3,5 miljard euro bespaard. Er staan ontslaggolven en herstructureringen op het programma, met nog eens 2 miljard euro aan besparingen in het vooruitzicht. Deze maatregelen zijn een stap in de goede richting, maar vormen slechts het begin.

De onzekerheid is dus enorm. Hoewel we de openheid van Anderson kunnen waarderen, is het duidelijk dat het moeilijkste nog moet komen en dat Bayer nog lang niet uit de problemen is.