Fridman eist schadevergoeding van Luxemburg voor tegoeden die in het land zijn bevroren als gevolg van westerse sancties die hem zijn opgelegd als reactie op de Russische invasie van Oekraïne in februari 2022.
Fridman's verzoek, ingediend op 13 augustus, beriep zich op een verdrag uit 1989 tussen België, Luxemburg en de Sovjet-Unie dat activa van investeerders beschermt tegen onteigening of nationalisatie.
De Luxemburgse regering, die eerder zei op de hoogte te zijn van een eerder verzoek van Fridman, gaf niet direct commentaar. De HKIAC reageerde niet onmiddellijk op een e-mail die buiten de normale kantooruren werd verstuurd en waarin om commentaar werd gevraagd.
Fridman schreef in april in het tijdschrift The Spectator dat zijn "bezittingen en bedrijven in Groot-Brittannië en de EU (in feite) genationaliseerd waren, zonder compensatie en zonder bewijs van enig wangedrag, behalve de subjectieve mening van anonieme ambtenaren".
Fridman en zijn oude zakenpartner Petr Aven behaalden in april een zeldzame overwinning tegen EU-sancties, omdat de aanvankelijke sancties tegen het tweetal geacht werden te zijn opgelegd zonder voldoende bewijs van steun voor de acties of het beleid van het Kremlin tegen Oekraïne.
Voor beide mannen blijven strafmaatregelen gelden, aangezien de sancties in maart 2023 werden verlengd. Fridman en Aven zijn tegen die verlenging in beroep gegaan.
Sancties vormen de kern van deze zaak, wat betekent dat het belangrijk was om een rechtsgebied te vinden dat geen sancties tegen Rusland heeft ingesteld, zoals Hong Kong.
Fridman stelde voor om door te gaan met een ad-hoc arbitrage onder de arbitrageregels van de Commissie van de Verenigde Naties voor Internationaal Handelsrecht (UNCITRAL), zo bleek uit de documenten.
De Investment Arbitration Reporter meldde dat de zaak van Fridman de eerste bekende verdragsarbitrage tegen Luxemburg was.
($1 = 91,5000 roebel) (Verslaggeving door Alexander Marrow; Bewerking door Sharon Singleton)
