Wat is dan de prijs die een koper zou moeten betalen om een beursgenoteerd bedrijf gedeeltelijk of volledig over te nemen? En is deze prijs — en de daaruit voortvloeiende waardering — eerlijk, exorbitant of juist aantrekkelijk?

Hier komen de twee concepten beurswaarde en bedrijfswaarde in beeld. Te oordelen naar de vragen die wij krijgen van onze lezers, zijn hier nog altijd misverstanden over.

Kort gezegd: de beurswaarde is de waardering van het eigen vermogen van het bedrijf, dat wil zeggen het deel dat aan de aandeelhouders toekomt; de bedrijfswaarde is de som van dit eigen vermogen en de nettoschuldenlast, met andere woorden het deel dat aan de schuldeisers toekomt.

Het uitgangspunt is eenvoudig en logisch: wanneer men een actief verwerft — een bedrijf, een gebouw, enz. — neemt men tegelijk ook alle bijbehorende schulden over, die men vervolgens moet aflossen of herfinancieren.

In dit opzicht is de bedrijfswaarde — dat wil zeggen de beurswaarde plus de nettoschuld, die ook eventuele langetermijnvoorzieningen moet omvatten — een relevanter "prijskaartje" dan alleen de beurswaarde.

Wanneer een bedrijf geen schulden heeft en geen overtollige kasreserves, zijn de beurswaarde en de bedrijfswaarde min of meer identiek. Zie bijvoorbeeld The Descartes Systems Group Inc.: bereikt nieuwe hoogten.

Wanneer een bedrijf geen schulden heeft maar een grote overtollige kasreserve aanhoudt, is de beurswaarde hoger dan de bedrijfswaarde. Zie bijvoorbeeld BioNTech SE: waardering de kelder in.

Wanneer een bedrijf een aanzienlijke netto schuldenlast draagt, is de beurswaarde veel lager dan de bedrijfswaarde. Zie bijvoorbeeld Enel S.p.A.: vertrouwensstem.

In gevallen waarin de schuldenlast enorm is en de solvabiliteit van het bedrijf ernstig in gevaar is, zijn de eigen vermogens doorgaans bijna niets waard omdat de aandeelhouders op het punt staan alles te verliezen; de bedrijfswaarde is daarentegen zeer hoog, omdat de schuldeisers de facto de activa hebben overgenomen. Zie bijvoorbeeld Clariane SE: op glad ijs.

Voor bedrijven wie een herfinanciering van de schuld geen zorgen baart — zoals bedrijven die erg winstgevend zijn en een duurzame groei kennen — is een waardering op basis van alleen de beurswaarde zinvol. Zie bijvoorbeeld Trigano: nog altijd geen geliefd aandeel.

Voor bedrijven waarvoor het herfinancieren van de schuld onderworpen is aan diverse meer of minder ernstige zorgen — bijvoorbeeld die welke te maken hebben met moeilijke omstandigheden terwijl ze slechts matig winstgevend zijn — moet een waarderingsmodel worden gekozen op basis van hun bedrijfswaarde. Zie bijvoorbeeld Boeing: geprogrammeerde verstikking.