Een daarvan is het vooruitzicht dat buurland Finland zich bij Noorwegen in de NAVO zou kunnen aansluiten, waarbij de Finse president Sauli Niinisto naar verwachting donderdag zal zeggen dat het zich bij het militaire bondgenootschap zou moeten aansluiten.

Bedrijven hier proberen hun afhankelijkheid van het zakendoen met Rusland te verminderen, zelfs nu Noorwegen enkele uitzonderingen op de internationale sancties heeft gemaakt.

Inwoners van Kirkenes kunnen met een visumvrije vergunning Rusland binnenkomen, terwijl Russen in het gebied kunnen komen werken. Van de 3.500 inwoners van de stad zijn er 400 Russen. Er zijn ook ongeveer 30 Oekraïners.

Na de Russische inval in Oekraïne op 24 febr. "hebben velen verdriet, woede, frustratie gevoeld," zei Lene Norum Bergeng,

burgemeester van de gemeente Soer-Varanger, waar Kirkenes onder valt.

"Het is een surrealistische tijd geweest. Wij hebben vele jaren in vrede geleefd en nu raakt ons buurland in oorlog met een van zijn buren. Het heeft ons allemaal getroffen," zei zij vanuit haar kantoor, op hetzelfde plein als het Russische consulaat.

Vanuit Kirkenes is de Russische grens op 15 minuten rijden, terwijl die van Finland op 50 minuten ligt. Beide zijn dichterbij dan de naburige Noorse gemeente.

"Het is aan Finland om te beslissen of zij tot de NAVO willen toetreden," zei Norum Bergeng. "Mochten zij dat willen, dan moeten wij dat toejuichen. Ik ben erg blij dat Noorwegen deel uitmaakt van de NAVO."

SAMENLEVEN

Straatnaamborden in zowel Noors als Russisch werden tientallen jaren geleden opgehangen om Russen welkom te heten. Er circuleert nu een petitie om ze weg te halen, hoewel er nog niet genoeg handtekeningen zijn voor de gemeenteraad om het te bespreken, zei de burgemeester.

Russische inwoners die Reuters sprak, zeiden dat zij zich nog even welkom voelden als voor de invasie.

"Ik heb geen problemen gehad, niemand is naar me toe gekomen en heeft gezegd 'hé, jij Rus'," zei lasser Gleb Karionov, 43, tijdens een pauze van zijn dienst op de scheepswerf van Kimek.

Evenzo zei een Oekraïense vluchtelinge die in april in Kirkenes aankwam, dat de Russen die zij ontmoet had "heel vriendelijk" tegen haar waren geweest.

"Ze zijn niet agressief. En we proberen niet over politiek en dergelijke provocerende vragen te spreken," zei Katerina Bezruk, 27, een onderwijzeres die met haar tweejarige dochter Arena uit de oostelijke regio Luhansk gevlucht is en nu bij haar tante woont.

Sommigen vinden een nieuwe betekenis in hun werk. Evgeny Goman, een theaterregisseur uit Moermansk die sinds januari in Kirkenes woont, werkt samen met Russische kunstenaars in ballingschap om verschillende stemmen van Rusland te laten horen, weg van het militaristische officiële bewind.

"Met het begin van de oorlog begrepen we pas echt waarom we kunst doen...waarom het een krachtig instrument is," zei de 42-jarige in de kunstgalerie die onderdak biedt aan een regionaal collectief van curatoren en kunstenaars, Girls on the Bridge.

ECONOMISCHE WINST

Op de scheepswerf van Kimek, die vorig jaar 70% van zijn inkomsten haalde uit de uitrusting van Russische schepen, maakt CEO Greger Mannsverk zich zorgen over de herstructurering van het bedrijf zonder zijn 80 werknemers te verliezen aan andere werkgevers, waaronder 15 Russen.

Hoewel Noorwegen, dat geen lid is van de EU, de meeste internationale sancties heeft toegepast, heeft het zijn havens niet gesloten voor Russische vissersschepen, een levensader voor de havens van Arctisch Noorwegen zoals Kirkenes.

Mannsverk zou de helft van het personeel van de scheepswerf ontslagen hebben als Noorwegen die specifieke sanctie had toegepast, zei hij. De faciliteit van Kimek in Moermansk blijft werken, onafhankelijk van de hoofdfaciliteit in Kirkenes.

"Ik plan een toekomst waarin de Russische klanten niet meer de belangrijkste zijn. Het percentage is nu 70%, misschien moet het 20% zijn," zei hij op de spelonkachtige werf waar een Russische trawler in gereedheid werd gebracht.

Zal de grensoverschrijdende samenwerking in de toekomst soms weer ten volle worden hervat? De Noorse premier Jonas Gahr Stoere heeft goede hoop van wel.

"Er zal een dag komen, ik weet niet wanneer," zei hij tijdens een bezoek aan de stad. "Ik denk dat de geest van de mensen die in deze gemeente wonen is dat grenzen gerespecteerd moeten worden, maar dat er ook contacten moeten zijn. We moeten er doorheen leven."